Het is een werkplaats, waar al meer dan 50 jaar over van alles en nog wat is gesproken. Daar zal veelvuldig mensenpraat geklonken hebben met de ogen gericht op het smidsvuur.

Van de veelzijdige kunstenaar Armando verscheen een boekje met tweegesprekken; opgevangen gesprekken, die zonder optekening, onmiddellijk weer vervluchtigd zouden zijn. Hij heeft deze gesprekken uitsluitend genoteerd. Het resultaat is een verbluffende verzameling cliché-praat, die enige herinnering oproept aan 'Herenleed' en die de lezer bij voortduring een glimlach om de lippen jaagt. Hij kan er niet aan ontkomen, misschien tot onuitgesproken afgrijzen van huisgenoten, dialogen hardop voor te lezen. Deze tweegesprekken over niets (overwinningen van stilte), die je niet achter elkaar moet lezen, maar mondjesmaat genieten, geven aanleiding tot zowel vervreemding als herkenning, zowel hilariteit als melancholie.
Armando zegt daar zelf over: "Het is mij bekend dat dergelijke gesprekken "kletspraat", "kletskoek"of zelfs "lulkoek"genoemd worden. Deze benamingen zijn onjuist. Het is geen kletspraat, laat staan lulkoek. Het is mensenpraat."